AH!..Sevdâ mı, elem mi çektiğim bilmem, Döktüğüm bunca yaş seylâba döndü. Yanında hasretim ben sana neden; Gönlümün ateşi yolunda söndü. Bir bakış, bir gülüş aşkıma kanat, Uzakta olsan da yakınsın bana. Bilmem ki nedendir bu kadar inat, Kâfir olsa yapmaz insan insana. Her geçen gün çöller koydun arama, Ben gönlümü vaha yapıp sığındım. Tuz bastıkca iflah olmaz yarama, Hep sevdâmı şifa sanıp avundum. Ah şu yüreğimin kara sevdâsı, Senle de, sensiz de olamadığım. Eceldir bilirim bunun devâsı, Başka çâresini bulamadığım. Ak gönlümün pusu, yeli poyrazım, Ruhumda nakışlı sultân-ı yegâh. Hüzzam şarkım benim, çalmayan sazım, Tek yâdigâr senden bana ah, ah, ah! .. Fatih-İST. Enver Özçağlayan |
Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı…
Şiir güzellikler sunar…
............................................ Saygı ve selamlar..