apansız ruh hallerim... şu an...
mevsim kışa dönmedi ama,
ruhum sanki boran sanki fırtınaları tek tek yüreğime salıvermişler yitik şehrin tüm kalıntıları damarlarımda akın akın. kısa ama keskin bir çığlık uğulduyor kulaklarımda kan kesmiş gözlerimin her akı her karası daha bir kara. uzakta, çok derinde ince bir tını adını bilmediğim ismini koyamadığım tarifine meylenemediğim bir ses bir nida… göz ama, kulak sağır, ten kuru marsık; verimsiz toprak gibiyim… |