Kaybettik herşeyimizi..
Önce umutlarımız çalındı..
Ardından hayallerimiz..
Bir çift dudağın arasına sıkıştı
Yarım kalmış hayatlarımız..

Doğru zamanı bekledik hep!
Ama doğru zamanlarda, yanlış insanlar tanıdık..
Avuçlarımızda gizledik yaralarımızı,
Kimseler görmedi, biz hep kanadık..

Ölümlerimiz zamansızdı...
Bir o kadar da amansız..
Birlikte ağlamak, birlikte gülmekti hayat..
Ağlayan hep biz olduk..
Hoşçakallarımız çoğaldı..
Hoşça-kalamadık..
Riyakar olmadık
Aldatan asla

Gözlerimize bakıp, sahte gülücük verenler yerine,
Yüzümüze gösterilen samimi nefreti tercih ettik..
Hiçbir şeyin sahtesine, yalanına tahammülümüz olmadı.
Biz anlatmaktan yorulduk!..
Anlamamaktan yorulmadı kimisi...

Nice kalabalıklara karıştık..
Ama hep yanlızdık..
Kan kustuk, kızılcık şerbeti bahanemiz oldu..
Sevdiklerimizin adı, tükürdükçe düştü dilimizden..
Gözlerimizi kapamaya hep korktuk;
Çünkü her seferinde tuhaf yüzler belirdi çevremizde..

Yarım kaldı herşey..
Masada çayımız..
Elimizde sigaramız..
Yarım işte..
Birtek acılar yarım kalmadı!

En büyük acılarımızı hep yüreğimizde yaşadık..
Bilmedi kimse.
Gönlümüzün çorak topraklarına;
Yağmur olacak sevgiler bekledik.
Baştan yanlış başlamıştı herşey
Aşk tek heceydi!
Biz böldük, hecelemeyi denedik..

Beklentilerimiz hep sevdiklerimizden oldu
Ama ilk onlar sırtımıza bıçağı vurdu.
İki yüzlüydü hayat;
İnsanlar iki yüzlü
Bu yüzden korktuk
Yitirdik güvenmeyi
İnsanlarla aramıza kalın duvarlar ördük.
Zamanla ördüğümüz duvarlar gibiydik artık..
Soğuk,
duygusuz,
Tepkisiz..

Sahip olduğumuz tecrübeler, bizi üzülmekten alıkoymadı..
Ağlamak ayıptı
Gülücük dağıtan maskeler taktık yüzümüze
Kimi zaman gözümüze toz kaçtı bahanesi ile yaşadık acılarımızı..
Hani! doya doya ağlamak varya!
Atarsın içindeki herşeyi
Ona bile hasret kaldık, ağlayamadık..
Aldılar elimizden, duygularımızı bile

Kaybettik herşeyimizi..
Umuda yelken açsak, rüzgarımızı kaybettik..
Yürüdüğümüz yolda, güneşimizi kaybettik..
Çöle döndük, suyumuzu kaybettik..
Akan bir ırmaktık, durulduk coşkumuzu kaybettik..
Her son yeni bir başlangıçtır derler..
Sonlarda kaybolduk, yönümüzü kaybettik..

Kaybettik herşeyimizi..
Yitirilmiş dünler kaldı elimizde..
Boğazımızda düğümlenmiş yarınlarımız.
Günler kısalmıştır artık..
Gecelerse bir ömür niteliğinde.
En suskun yerlerimizden kanayıp durduk
Her gidenin kalanı biz olduk
Her yaşayanın öleni biz..
Toprak rengi yüzümüzde, soldu çiçeklerimiz.
Şimdi!
İçimizden geldiği gibi susuyoruz,
Çığlığımıza sessiz kalanlara.

S.tatar...