16 veya 17 yaşlarında kagit toplayan bir çocuğun hayatını dinlemiştim ondan sonra yazdığım bir şiirdir

Ne ağır yükler altına girdim bir bilsen,
Hiç hesapta yokken, ne zor günler geçirdim.
Bir yanım yangın yerine dönmüşken,
Bir yanım hep umut aradı yalancı yüzlerde.
İçimde gün geçtikçe büyüyen kelimelerim oldu.
Kimisi devrik cümleler halinde döküldü kalemimden,
Kimisi ise cam kırıkları gibi saplandı yüreğime,
Nefes aldıkça battı, battıkça daha derine gömüldüler..
Konuşamadım.
Konuşmak jiletin keskin yüzüydü, susmak ise ateş..
İçimde anlatarak bitmeyecek kadar ölü sesler birikti.
Şimdi! yıkık döküğüm suskun, yalnız ve bir o kadarda dingin..

Dönüp bakıyorum aynaya tanımadığım bir yüz buluyorum karşımda,
Uzun uzun gülümsediğim günler geliyor aklıma,
Unutulduğum yerde kalıyor yüreğim,
Umduğum, ama bir türlü gidemediğim yerler geliyor aklıma.
Bakmaktan gözlerimi alamadığım bir manzara kadar uzak kalıyor herşey.
Ilımış bir çayla ısıtmaya çalışıyorum kendimi ama olmuyor..
Yani ısınmıyor yürek başka şeylerle..

Sürüsünü kaybetmiş bir ceylan yavrusu gibiyim,
Aç kurtların arasında saklıyorum yüreğimi,
Sonra o kocaman yüreğimi, bir tebessüme rehin veriyorum,
Ama yetmiyorum ve bitiyorum git gide..
Kimsenin anlamasını beklemiyorum,
kimbilir! belkide anlaşılsın istemiyorum.

Ve sen..
Bir gece! ansızın sızıyorsun kalbime bir serumdan sızar gibi.
Engel olamıyorum, sızdıkça sızı oluyorsun içimde..
Düştüğüm uçurumun dibinde buluyorum kendimi,
Ben görüyorum herkesi... kimse görmüyor beni.

Acılar takılıyor gözüme,
Ben tanımamazlıktan gelsemde, o unutmuyor beni..
Sarıldıkça sarılıyor kaderime.
İçimdeki ağrıya bir yenisini ekliyorum,
Kalkıyorum düştüğüm yerden,
Dizleri kanıyor yüreğimin, aldırmıyorum.
Her adımda bir uçurum daha ekleniyor önüme,
Kaybediyorum kazanamadıklarımı ama üzülmüyorum..
Kazanılan bir şey olmadıkça, kaybedilen bir şey olmadığını biliyorum.

Bazen nedeni olmaz bazı şeylerin..
Hani sevmek gibi veya ağlamak gibi
Kelimelerle anlatmak imkansız olur hissettiğin veya düşündüğün şeyleri.
Birşeylere tutunma ihtiyacı hissedersin,
Boşluktasındır.
Hangi yöne gideceğini bilemezsin,
İçindeki tüm duygular karman çorman bir hal alır,
Çözemezsin.
Nedeni olmaz bazı şeylerin,
istesen de bir anlam veremezsin.

Şimdi içimde ayak sesleri yankılanıyor biten aşklarımın,
Korkularımın gölgesinde kalıyor, yeniden yeşeren duygularım.
Bir kelebek bile konsa, yıkılacak sanki kurduğum binalarım..

Alınganlaştım son günlerde,
Belkide! onca yaşanmışlıkların ağırlığı var üzerimde..
Birazcık huzur için bir ömür vermeye hazırım desem,
Anlam ifade etmeyecek size..

Biliyorum
Bu kadar güçlü görüntünün altında,
En az sizin kadar zayıfım desem inanmayacaksınız..
Bir kez olsun karşılıksız ve çıkarsız sevmeyeceksiniz beni..
İnsanca tutmayacaksınız yüreğimden,
merhametiniz olmayacak.
Ruhumun nasıl acı çektiğini görmeyeceksiniz.
Yargılayacaksınız beni iki yüzlü ahlak anlayışınızla,
çarmıha gereceksiniz yalancı dostluklarınızla,
Hesap soracaksınız hesabını bilmediğiniz yanlarımdan
Yani bu gün ölsem ağlayacaksınız ardımdan
timsah gözyaşlarınızla ama anlamayacaksınız beni,
Anlamak istemeyeceksiniz.

Sessizliğimi, hiçbir derdim olmadığına yoracaksınız.
Derdin nedir diye hiç sormayacaksınız
İçimde savunmasız çocuğu nasıl katlettiğinizi söylemeyeceğim kimseye..
Kimseler bilmeyecek ne kadar merhametsiz olduğunuzu..
Birazcık anlayış bile zor gelecek size,
Düşünmeyeceksiniz hiçbir zaman neden diye?
Bunca bencilliğinize rağmen, dolaşacaksınız insanım diye..

Mutlu zamanlarınızda aklınıza bile gelmeyeceğim,
Benimde korkularım, yalnızlıklarım
Ve çaresizliklerim olduğunu anlamayacaksınız.
Benimde en az sizin kadar birine ihtiyaç duyduğumu bilmeyeceksiniz.
Yorulduğumu, tükendiğimi görmeyeceksiniz.
Yüreğimin sesini duymayacaksınız
Çocuksu yanlarımı bilmeyeceksiniz
Elimden tutmayacaksınız..
Sarılmayacaksınız tüm sıcaklığınızla..
Unutturmayacaksınız umutsuzluğumu,
Sevmeyeceksiniz kirli yüzümü,
korumayacaksınız korkularımdan,
yanımda olmayacaksınız yalnızlığımda.
Anlam katmayacak varlığınız hayatıma,
yargılayacaksınız beni yokluğumla.
İhtiyacım olduğunda yanımda olmayacaksınız,
Sevda türkülerimi dinlemeyeceksiniz..
Elimden tutup çekmeyeceksiniz uçurumun kenarından

Siz!
Dilinizde insanca yaşamayı konuşurken,
Kirletmeyeceksiniz hayatlarınızı bana bulaşarak
Oysa bilmeyeceksiniz!
Düşene el uzatarak kirlenmez hayatlar..
Asıl hayatı kirleten sahte duygulardır
Benim kirli ellerim ve yüzümden daha kara olacak sizin yüreğiniz..
Anlamayacaksınız...
Anlamayacaksınız..
Bilmeyeceksiniz..
S.tatar...