ALIŞIR İNSAN HERŞEYE
Unutulur her şey
İhtimallerden öteye gidemeyen bir sevda yaşarsın Hayat zamanı çizerken alnına, sen tebessüm sunarsın ona Aksiliklerin bitmez, Bitmez tükenmişliklerin.. Gökyüzünü yutkunursun, sızlar ciğerin... Unutulur her şey Konuşmayı unutur dilin.. Dilsiz lal gibi olursun... Susmanın ne zor olduğunu anlarsın karşılıksız... Susarak en ağır sözleri öğrenirsin Cümlelerin yetim kalmış bir çocuk gibi tedirgin olur.. Bir bir asarsın söylenmemiş sözlerini duvarlarına.. Buğulu bir camın ardına saklanmıştır sanki yüzün.. Sırtında tüm yoksunluğun.. Sağır bir sessizliği ardında bırakarak, terk edersin yaşadığın şehri.. En büyük yanlışı olursun, bu soğuk kentin.. Hıçkırıklarla büyüttüğün umutlarını yağmurlar öldürür... Kafan güzel olmasada, hep yüreği güzel dolaşırsın aşkın kıyılarında.. Unutulur her şey!.. El ele yürüdüğün yollar.. Çay içtiğin kafeler.. Ayrılıklar.. Alışkanlıklar.. Özlenenler.. Unutulanlar bile unutulur tekrar tekrar.. Alışılır her şeye!.. Yanlızlığa.. Kırgınlığa.. Dargınlığa.. Yıldızsız ve uykusuz gecelere.. Anılardan kaçmaya Kaçtıkça tekrar tekrar hatıralara batmaya alışılır.. Ölüme bile alışılır.. Özlenir bazı şeyler!.. Çocukluğumuzdaki elma şekerimiz.. Eski bayram sabahlarımız.. Öpünce geçen yaralarımız.. Dostluklarımız.. Kavgalarımız.. Aşklarımız.. Göz çukurunda biriken acılarımız.. El birliği yapıp öldürdüğümüz sevdalarımız.. Özlenir bazı şeyler.. Zaman gelir Layık olmayan kişileri yükseltirsin gönül sarayında, Onlar düşer, sen ölürsün.. Öfkenin kuytularında saklarsın incinmiş yüreğini Sevdalı bir bakışa, bin ömür verirsin Mutluluğundan çalarak, adam etmeye çalışırsın kalbini.. Kalemini kağıda her vurduğunda, bir şeyler kopar içinden.. Kozasına küsmüş kelebek misali olsada yüreğin.. Alışır insan.. Değişir her şey!.. Önceliklerimiz değişir.. Yeni acılar sığınır eski yaraların üzerine.. Hayatla telaşımız büyür, büyür korkularımız.. Unuturuz içten gülüşlerimizi, değişir tebessümlerimiz.. Aklımızı kaçırmamak için, kaçırırız aklımızı hatıralardan.. Değişir herşey!.. Uğruna öldüklerin.. Yolundan döndüklerin.. Saçının rengi.. Değişir zamanla.. Herşeyin hem ilacı, hem zehri zamandır.. Ve gidecek bir yeri olmadığından.. Yüreklerimiz hep içine kapanır. Unutur herşeyi insan.. Özler.. Korkar.. Değişir.. Gün gelir; herşeye alışır.. S.tatar... |
Kalemin susmasın
__________________________Selamlar