YAR BENİM GIBI (530)

Gönül gurbet elden seslenir durur.
Sen de gurbettesin yar benim gibi.
Hasret ve hüzünle duygular kurur.
Yaban ellerdesin yar benim gibi.

Sanki varılmazla yetindik kaldık.
Ayrılığı ilaç diye mi aldık.
Biz birbirimizi ne de zor bulduk.
Sorulur nerdesin yar benim gibi.

Sözler acı gerçek buna inanda.
Kalıcı değiliz bak bu cihanda.
Bir arada olsak hep aynı anda.
Sende her yerdesin yar benim gibi

Yüreğin sevdayla aşka erdiği.
Aşkın üzerine yemin ördüğü.
Bülbülün arayıp gönül verdiği.
Bir deste güldesin yar benim gibi.

Dağların yücesi sevenler için.
Sevdiğini her an övenler için.
Kavuşabilmeye evenler için.
Acelelerdesin yar benim gibi.

Ne dense söylense söze varmaya.
Duygular karışır bunu sormaya.
Sonrası yeter mi hayat kurmaya.
Son ömürlerdesin yar benim gibi.

Gönül bu dertlenmiş ah-ü zarlarda.
Yüreklerde yangın aşk duygularda.
Zayi Ozan yâre revan yollarda.
Sende benlerdesin yar benim gibi.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Adana, 12/09/2018 Çarşamba
Yayın : 17/09/2018 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1186617/