3-4 günlük bir ayrılık hikayesi... zamanın göreceli bir kavram olduğunu hissettirebilmek...

sorma nasılsın bu şehirde diye,
yaşıyorum öylesine.
sokaklar mı dar, ben mi sığmıyorum içine
nefes alırken zorlanıyorum işte.
sen yokken turluyorum da her yanını
farkı yok hiç bir yerin başka bir yerden.
insanlar da hep aynı sanki,
hiç birisi umurumda değil inan ki,
ne acıları ne de mutlulukları ilgilendirmiyor beni.
deniz bile eskisi gibi değil,
susmuş martılar çığlık çığlık değiller,
çeşmeler kurumuş her yer Kerbela,
yanıyorum
yanıyorum içten içe dumansız bir şekilde.
hatıralarımız yayılmış her bir yana
dolaşıyorum dolaşıyorum yanıyorum.
Sarayburnu geliyor da aklıma
gülümsüyorum tüm acılarımın ortasında.
unutmam artık ne o köprüyü
ne de hınzırca gülüşünü.
sorma işte bu şehirde nasılsın diye,
bazen dayanamıyor gideceğim diyorum
sonra aklım geliyor bir yerlerden başıma
otur oturduğun yerde,
sen de gidersen eğer kim yad edecek,
her köşesi onunla dolu hatıraları.
dönmeni bekliyorum öylece
tüm şehri boyadım gözlerinin rengine,
hasret ekiyorum her köşesine,
bu şehirde böyleyim işte.