Gri Tonlara Pembe DüşlerBen bu bahar, İçimde çoğalttım yediverenleri Özgür bıraktım Bir yılan gibi damarlarıma dolanan rehaveti. Tanrı bahara boyadı kasvetli griyi Köşesinde bir elmas gibi parlayan güneşe El açtı günebakanlar Sen; Saçlarıma nakış gibi işlerken papatyaları Gözlerimde dans ediyordu begonyalar Ah, Uğur böceklerinin kanatları altındaydı petunyalar Petunyalar... Ölümle dalga geçen umut çiçekleri. Yoktu yeryüzü siluetinde Karartan bir peçe Yoktu ülkenin alnına sürülmeye çalışılan Kara leke Ben bu bahar, Yeşilin tonlarca hafifliğinde döndüm içime Asma yapraklarıyla örttüm Mahrem dedikleri kutsal yerlerimi. Kelebek oldum, Gizine saklandım tomurcukların Dördüncü yapraklarını çizdim kalemle Tam da kalbine yoncaların... Çiçek tozlarını doldurdum gönül keseme Bal damlattım, İçimde zehrini kusan kinlere. Ben bu bahar, Aşık oldum gencine, yaşlısına İçinden yaşamın sevinç dolu özünü taşıranlara Gökkuşağı oldum Renk saçtım kör kabuslarıma Merhamet diledim Sağcısına, solcusuna Barış bekledim Ki gelsin, Değsin tenimize ılık bir nefes gibi Unuttursun akıl kilerinde biriktirdiklerimizi Biraz sağduyu bırakarak Sevdirsin diye sevmediklerimizi Ben bu bahar, Yine sana döndüm Tanrım Değdir adaletli asanı ülkemize Umut saç düş kimyamıza Maviye boya görkemli gövdeni Eli boş gönderme hazana beni.... Elif SEZGİN |
Enginden, ufuktan ve maviden gelip
Yelkenlerimizi doldurmak
Size düştü herhalde.
Kutlarım şiir aşkınızı.
Dostlukla...