İmkansız bir aşktı benimkisi...
Sen benden her gittiğinde, kırılmış yüreğimin tüm parçalarını doldurdum bavulumun içerisine.
Sensiz kaç yangınlar içinden geçtim..
Dikenlerini sakladım beyaz güllerimin,
Batmasın diye eline..
Doğruya!..
Ne çok severdin beyaz gülleri
Masumiyetin simgesiydi, her seferinde şahit oluyordum o masum yüreğinle örtüşmesine..
Sen bilmedin!
Ben seni sevdim, sevdanın çok ötesinde..
Sen her seferinde inanamadın sevgime..
Meçhule giden bir trene yüklemiştim sevdamı
Yönünü bilmediğim, önümü görmediğim bir sevdanın pençesine düşmüştü yüreğim..
Omuzlarıma yükledim hasretin tüm çilesini, sana gelmek istedikçe uzadı, bitmedi yolum.
Kayboldum sevdamın uçsuz bucaksız derinliklerinde.
Gözlerine her baktığımda eriyordum, seni sensiz yaşamak alnıma yazılmıştı sanki.
ağladıkça sarılmak isteyen, annesini arayan bir çocuk gibiydim yanında..
Yasaktın hep bana;
Sarılamadım, koklayamadım, elini bile tutamadım doyasıya..
Oysa!
Senden önce ödemiştim aşkın bedelini..
Başkasına gelin etmiştim, kendi ellerimle kurduğum hayallerimi
Meğer bitmemiş çilem..
Sana sarılamadıkça yandı hep içim, gözümdeki yağmurların faydası olmadı içimdeki yangınını söndürmeye..
Senin yanındayken akıp giden zaman, sensiz geçmek bilmiyordu..
Gitme! Diyemedim sana
Beni bırakıp her gidişinde, ben seni çok özledim diyemedim..
Özlüyordum seni..
Toprağın yağmuru özlediği gibi, Özlüyordum.
Ben seni yanımdayken bile özledim ama diyemedim..
Bir gülüşüne kurban ettim yüreğimi..
söyleyemedim..
Şair olamadım belki sana, sen şiir oldun şimdi mısralarıma..
Seni seviyorum demek sıradan, yalın kaldı; söyleyemedim..
Ben seni toprağın suya sevdası gibi sevdim..
Ben seni; utangaç bir çocuğun uçurtmasını sevmesi gibi sevdim..
Ben seni yasaklarda sevdim..
Korkuyla baktım hep yüzüne..
Bir gün çıkıp gideceksin korkusuyla..
Doymadım, doyamadım o masum yüzüne..
Karlarda üşümedim, senin yokluğunda üşüdüğüm kadar..
Soğuktan değil, sensizlikten hep üşüdü yüreğim,
Bir gün ısıtırsın diye bekledim seni
Şiirler yazdım gül yüzüne, sensiz yummadım gözlerimi hiçbir gece
Yıllardır bomboş yaşayan kalbimi, sen doldurdun gelişinle..
Sensiz bu şehir bana dört duvar gibi geliyordu.
Sanki bir sen vardın birde ben, kimse yoktu yaşadığımız bu şehirde
İkimiz iki farklı hayat içinde yaşıyorduk sevdamızı..
Sen dünyanın bir yerinden, bense başka bir yerinden gelmiştim
Uzaktık çöl ve deniz gibi, buluşmuştuk acının orta yerinde..
Benim gözlerimde sevdanın suskun yüzü..
Senin gözlerinde umut vardı,
Bir savaştı bu..
Kazananı belli olmayan, kaybedeni ise ben olduğum..
Şimdi,
Dilsiz toprağıyım yüreğime gömdüğüm sevdanın..
Menekşelerin kokusuna gizlediğim sevdasıyım.
Fıratıyım dağlarına yasaklanan coşkun suların..
Gözlerimden çekildi, sana akıttığım gözyaşlarım..
Ben; körü körüne sevdim seni..
Biliyorum gül yüzlüm, artık bu yürek iflah olmaz
Ne sana olan sevdam biter..
Nede sağ çıkar bu aşktan
Yaralı yüreğim.
S.tatar...