artık eskisi gibi üşütmez eylül

kalbime dolan gözlerin için
içme şu zakkumu"
demez aklım..


yapraklar, mevsim gereği sararır
rüzgar desen
başına buyruk


müdavimi olmaz yalnızlığın
sensizliğe bağı’şık


sözler boyamıyor eskisi gibi
oysa gözlerin yemyeşil tuvalimdi

hatırlasana,

karanlıkları yırtamıyordu ellerim
yıldızlar uzaktı
yüzün, ay kadar yakın


bir dolu’n ay içiriyordu
kalbinde yer edinen aşkım


siyahtım senin için
tüm karalara inat
kırmızınla süslediğin

hem unuttum sanma,

ayaklarınla ellerini getirmişliğini
hani masa üstünde kenetlenen parmaklarına uzanıp
usulca açmak var ya
ellerin şu hayatın en güzel hediyesiydi


bazen keşke kötülük etseydin diyorum
hani unutmak mümkün değilken
vicdanıma su serpseydi
ihanetin


keşkelerle yaşamak ne zor
yıllar geçmiş
ama geçmemiş bir yarayı
yar diye tutmak
kabuğu altında


söylesene
son sözün baki mi
kavuşmak adına


ve hangi hüznün sancısı doğuracak
ayrılığın rahminde filizlenen
aşkı
yeniden..

artık eskisi gibi üşütmeyen güzün

donmuş kalbini..