SEVMEYİ BİLMEDİNSanki yüce dağ vardı, ikimiz arasında Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden Son nefese ne kaldı, yâr şunun şurasında Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Dar eyledik sevgiye, koskoca bir dünyayı Dudak bükerdin hergün, eline versem ay’ı Mahşere erteledim, boynu bükük sevdayı Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Sırdaşım oluyordu, sabaha varan gece Okusan yüreğimi, destan olur her hece Gönlünde ki susmalar, çözülmez bir bilmece Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Gönle değip yakardı, dilinden düşen sözler Kederleri sağardı, bulutlanan o gözler Hüzünler bastırınca, gülümsemezdi yüzler Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Sinemde ki taşları, sabır ile elemem Sevgi denen deryadan, zerre kadar dilemem Gider isem dünyandan, ne yaparsın bilemem Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Çok şey anlattı bana, göz diktiğim uzaklar Ah! bir konuşabilse saçıma düşen aklar Anladım ki sonunda, ruhumu toprak paklar Ne sen sevmeyi bildin, ne ben vazgeçtim senden. Ahmet MORAN (27 Ağustos 2018 |
Güzel olan herşeye duyulan duygudur şiir…
İyi bir yazınla duygu canlanmış…
Huzur şiirdedir…
_______________________________Saygı ve selamlar..