Uzun boylu olmalı her öykündüğüm…
Civcivli yası dünyanın
Kulaçların enginliği
Şirret iklimlerde bağnaz acılarla
İrkildiğimiz ve külliyen yalan, demelerin de meali
İçimizdeki kıpırtı.

Zamansız bir tevazu belki de ölüm:
Derli toplu bir yas’a gerekçesi
Sunumunda ihlal edilen özgürlüğün
Patavatsız bir bulut kadar
Pervasız gölgelerin rükûsu.

Şimdilerden yoksunuz madem
Dünün öbeğinde
Çalakalem bir ikilem sıralayıp da
Gün özürlü bir düşten mi alacağız haylice?

Karambola gittik gideli
Derinde hezeyan saklı bir minvalde
Kaybolduğumuz nasıl da aşikâr
Bir beyit kadar kısa ömür
Bir yüklem kadar sıradan:
Kiplerin doğurganlığında
Ne yalan ne kazan kaldıran bir dize:
Hani olur da sondan başa meylederiz
Sonrasını sadece kurgular doğa
Ayaklarında kaknem feryatların
Bayat aryalar dizeriz her şiir öncesi.
Demlendiğimiz kadar dertlendiğimiz
Ne diyezlerin vebali ne kör kuyuların
Boşa akıttığı suyun skalası.

Güllerden medet umalım:
Kırılgan mizacında
Dikenlerine vebal sunup,
Aşka maruz hangi yaprağı ile
Özlemden damlayan çiy tanelerine de rahmet okuyalım?
Ve usulca
Duyulmaz iken bunca figan
En aşikâr yönergesi aşkın
Kalbura dönmüş ifşası
Dönencelerinde ruhun
Elbet sunacağız yüreğin fıtratını.

Bir gizemi tahayyül edip
İmgelerin nakaratına sığındığımız
En deli dolu tezahürat
Eğer ki sevmişsen yüreğinle.