Yakup Yusuf’u ile ben seninle sınandım babam.

Pembeyi giyen benzim birden sarardı soldu
Dokunma gözyaşıma parmak uçların erir
Babam geldi aklıma gözüme dane doldu
Bağrımda sönmeyen har acıma acı verir


Özlemin asasıyla yüreğim yarılırken
Kokuna hasret kalmış resmine sarılırken
Ayrı düşürdü diye kadere darılırken
Ölümün soğuk eli kalbime hançer vurur


Sorarım felek sana suçum ne günahım ne?
Az açık sözlü davran haykır yüzüme ve de
Üç masum yavrucağa nasıl yapılır bu be
Yıkılmadı umudum ayakta hala durur


Her babalar gününde inan boynum bükülür
Eller gülerken o gün gözümden yaş dökülür
Kanayan bağrıma sor bedenden can sökülür
Umutla açılan gül babam der dalda kurur


Günler aylar geçerken takvimden akar yıllar
Ölümü tadacaktır topraktan gelen kullar
Kavuşmamak için mi? pusu kurarken yollar
İçte kıyamet kopar yenik düşer ah gurur

Vuslâtı kelam

Ustalardan inciler

yaşarken ışıl ışıl yirmi dört ayar idim
dilek tutsan yıldızın olarak kayar idim
sokulurdum gölgene sırtımı dayar idim
görenler çınar sansın bilmezler içim çürür....uytun ....sonsuz tesekkurler


derdime yar olanın yarası taze güldür
kalbimin her ağıdı diken olan bülbüldür
bu ne acı bu ne gam kıyametten bir gündür
üstümden gölgen geçti ah babam canım babam.....kuzeyinkızı...sonsuz tesekkurler bitâneme..