YALNIZLIK SOFRASI
Öyle efkârlıyım ki; ağzımı bıçak açmaz
Yalnızlık sofrasından sek hasret içiyorum Kabuksuz yaraların sancısı asla geçmez Özlemin yakar beni kendimden geçiyorum Kanatlarımı kırdın tüylerinde uyudun Kendin de farkındasın hüzünlerde büyüdün Beynimi kuşkularla kuşatığın büyüydün "Sen" gel hep yanimda kal ben yürek açıyorum. Bugün var yarın yokum biraz değerimi bil Sorgula vicdânını sakın sende olma el İstersen intizâr de istersen kuruyan gül Kendi gölgemden bile sebebsiz kaçıyorum Şu rûhûm çoraklaşmış gözlerimse tuz gölü Okşadığın saçlarım mecnun’un ıssız çölü Halimi görsen var ya mezar’dan çıkmış ölü Ölüm meleği diye ben seni seçiyorum. Vuslâtı kelam Şiir yazmaya bi müddet ara eskilerele devam |
Kutlarım canım yine güzel heceler dökülmüş kaleminden. Şiire ara demişsin umarım fazla olmaz bu ara ve özletmezsin şiirlerini
Öptüm yürekten sevgiyle