Şiir Yanığı
İtiraf ediyorum.
Kalbimi kendi yalnızlığımdan doğurdum ben. Ve bütün kardelenler güneşe döndü sırtını. Şimdi avuçlarım şiir yanığı bir hüznü taşıyor geceye. Herşey ve bu olup bitenler Kırgınlığımdandı. Hani böyle susmasan diyorum. Dokunsan göğsüme ne olur. Üstelik yağmur bulutları akıyor kirpiklerimden. Çok berbat bir şey bu .. Üşüyorum ... Özge Özgen |