Akşam hüzne gark etti,bende yüreğimden geçen, aklımdan süzülen, elime gelenleri yazıverdim işte.Olan biten hikaye bu.Demek ki yaşlanınca bunlar olacakmış...

çöktün be yine
yağlı is karası akşam
naçar bedenime
hastaca yüreğime
garipliği sardın her yerime

bilirim çaresi yok
derbederliğimin
ağarmış saçlarımın
kırışmış tenimin
artık az gören gözlerimin
sızlayan dizlerimin

susmak en iyisi
acısını duymamak için
dinlenilmeyen sözlerimin

bazen "kalemide bırak" diyor
iç sesim
hüznünü yaşamaktansa
okunmayan dizelerimin

insan bir çiğnem et
eşref-i mahlukat
zaman değiştirdi her şeyini
hayat artık fuhşiyat

buğulu gözlerimde hep
o eski günlerin anıları
o gencecik duygularımla
yaşadığım deli dolu yıllarım
coşkulu sevdalarım
hüzünlerim sevinçlerim
pişmanlıklarım gururlarım
ılık ılık sızlıyorlar can evimde
durgun sulu göz yaşı gölümde

uzadıkça ömrüm
koyu bir bulut sarıyor onları
unutuyormuyum diye korkuyorum
arkadaşlarımı ve dostlarımı
iyisi ile kötüsü ile
benim olan anılarımı

her gün akşam oluyor
benzer düşünceler sarıyor
birbinin aynı kapkara akşamları
yine nazenin ruhum isyanda
ben yine dinliyorum
suskun köşemde
taş plaktan
artık dinlenilmeyen
nihavent hüzzam şarkıları

yine bir akşam olacak bensiz
hatıralarım kalacak
çalışma masam kağıtlarım
kalemlerim yakın gözlüğüm
yazarken sıkça baktığım sözlüğüm