HÜZÜN NÖBETLERİM
Hüzün nöbetlerimin kaçıncı gecesindeyim
Bilemiyorum Ne büyük bir handikaptır böyle Allah’ım Ne çekilmez çiledir bu Ne yapmalı / ne etmeli şimdi Hangi ilaca başvurmalı Uykuyu kimden ödünç almalı Mahmur ilerliyor akrep ile yelkovan Sabahın dördünü gösteriyor saat Üzerimde koyu bir hüzün Sokağa dalıyorum / sokak tenha Gözlerim ürkek perde aralarında Gece karanlık / gece dipsiz ve sesiz Çekilmiş el ayak çoktan Ahalide derin bir sessizlik hâkim Ürkütücü ve koyu bir gecede Karanlık kesilmiş duvarlar Ev halkı derin uykularda Bir ben vurulmuşum hüzünlere Bir yanımda uyuyor kadınım Diğer yanımda umarsız çocuklarım mışıl mışıl Her şeyden habersiz ve gamsız Bir an onlar gibi çocuk olmak Ahh Çocuk olmak isterdim ben de Deliksiz bir uykuya hasret Karşı ki odada ebeveynlerim Sert yüz hatlarıyla babam Ve en sıcak gözleriyle annem Yan odada karındaşım ve eşi Kalabalık ailede bir ben yalnız Bir ben ıssız / bir ben uykusuz Kim bilir kimler kaçıncı uykuda Kaçıncı rüyalardır tüketilen Bir ben yoldaşıyım koyu gecelerin Müflis tüccarı oynuyor düşlerim Yarınım bugünden de tuzak Sonraki günüm hayallerime uzak Uykular haram / rüyalar küs bana Daha ne kadar sürecek bu böyle Kan kırmızı / kan pıhtısı gözlerim Ne zaman dinecek gözyaşım Allah’ım Ne zaman rahata erecek dertli başım Masa üstünde kâğıt - kalem geldi dile Bir ben anlamsız / bir ben dilsiz Bir şeyler var aklımda / fikrimde Kemiriyor her an beynimi Ben gibi tutsak düşüncelerimi Düğümlenip yitiyor kelimeler boğazımda Ben beni anlatamadım / sürgünlerdeyim İfadelerim Kaf dağında / darağacında Yürüyorum prangalı yarınlara Ve uykusuzluk akıyor damarlara İyimser olmak istiyorum zaman zaman Yaşananlar bir imtihandır belki de Çıkmadık candan kesilmez ümit Yarın ola / belki de hayır ola Zamanla çözülür bu karmaşık bulmaca Avutmaya çalışıyorum ruhunu çocuk yanımın Ama olmuyor Omzumda duruyor ağırlığı hayatın Yetmiyor ki iyimser düşünceler Ve avutmuyor mürekkebi kalemin Dertler dökülüyor satır satır Bir dram seriliyor her hecede İçinden çıkılmaz bir hal alıyor Çözülecek gibi değil bu kaos / bu bilmece Gecenin her demi oldu bana işkence Abdulsemet Telimen |