İMKÂNSIZ BİR AŞK
Mevsimlerden son bahardayım
Yüreğimde güller açıyor Son bahara aldırmadan İki gül yetiştiriyorum Biri sana / diğeri bana Gözyaşlarımla suluyor Sevgimle büyütüyorum onları Her kokunu aradığımda Gülünde tenini kokluyor gönlümü avutuyorum Sana dokunmak Sıcaklığını hissetmek gibi değildir elbet Ama imkânsız bir aşkı Ancak böyle yaşatabiliyorum. (12 Kasım 2006-İstanbul) Abdulsemet Telimen |
Yüreğimde güller açıyor
Son bahara aldırmadan
Mevsim bildiği kadar kış olsun sen yazı yaşamaya bak diline yüreğine sağlık kalemin daim olsun