Dağa Yazdım DüşlerimiKüçüğüm ben daha Ellerim, gözlerim küçücük Yüreğim Yüreğim öylesine büyük ki Soğuk yüreğim üşüyor Hadi tut ellerimi ısıt Vaktinden önce hüzün çöktü üzerime Belki sizler göremezsiniz ama Yüzümdeki çizgiler öylesine derin ki Avuçlarımda kırık düşlerle oynuyorum Oyuncaklar yerine Gözlerim kara olduğu için mi renksiz Benim düşlerim Çıkan yangınların dumanından mı? Umutlar gri sisler ardında Tutmak istedikçe uzaklaşıyor benden Ellerimi yakan ateş mi? Yoksa Ateşi yakanların gölgesi mi? İçimdeki kardelenler korkuyor Ya ben Unuttum korkuları Gök kubbede çakan şimşeklerin sesinde kayboldular Kül yağıyor sabahlara Güneş küstü Ben baharı özledim Peki ya bahar o beni özlemedi mi? Kaybolurken ormanda kuşlar mı yedi Bıraktığı kırıntıları Eşikte oturan anamın anlındaki çizgi Bende de var gördün mü? Silinir mi? Kül yağmurları ardından gökkuşağı çıksa Geceye bir yıldız düşse hani Yıldızın tozları düşlerime ışık bıraksa Umutlarımı çekip alsam gri sisler ardından Saklasam döşeğimin altına Kerpiç damın üstüne çıkıp Baharı çağırsam /soluksuz kalsam Silinir mi? Sahi ben çocuktum değil mi? şev |
Sen.. ben.. biz hepimiz çocuktuk.. büyüttüler ninnisiz..sevgiyle..