Kırmızı SardunyaTek saksıda iki kök sardunya Gözyaşı ve hasretle değil İki yüzlü dünyada Toprağa düşene kadar saf kalan Yağmurlarda yıkanmış sevgi ile yeşerdiler Bedenleri birbirlerine dolanarak Yüzleri güneşe doğru büyüdüler Kırmızı ve beyaz Çiçeklerin yaprakları Her sabah öperdi biri diğerini Vakitsizce Yeşil bir yaprak aralarından geçiverdi Beyaz soldu günden güne Kırmızı inatla direndi bekledi Olurda bir gün... Oysa oda bilirdi soldu mu bir defa Yürek aynı aşkla açmazdı bir daha Kırmızı cam kenarında direniyor umutla beyazın çiçeklerine sinen kokusuyla ŞEV |
Solması da
Toprağın avucunda
Dal dal çoğalması da
.......Güzeldi kutluyorum.