KADIN YAZARSA
Kadın, yudum,yudum içer
Omzundaki yükün demini Şaraba dönüşür, denize dökülen gözyaşları Buzullar bile soğutamaz, yanmış yüreğini Susku vurur diline Kan damlasa da yüreğine Nerde duracağını, bilir kadın Kadın yazarsa, sergiler sayfalara gülüşlerini İçinde yangınlar yokmuş gibi Çığlığını içercesine, susar kadın Çıplak gökyüzüne mavi atlas giydirir Renklere boyamaya çalışır kara yazgısını Kısır döngülerinde zamanın Kırar kelepçelerini acıların Teninde mor acılar Yüreğinde kavruk bir zaman Ona durur tüm yıllar Yasak hüküm giyinmiş bakışlar Salaş mevsimler içine dolar Gözlerindeki hüzne aldırmadan Hüzünleri katık diye ekmeğine, banar kadın Kadın yazarsa, en acısını yazar hayatın Kahramanı kendisidir besbelli Unutulmuşluğun sesi kulaklarında Sinsi sırlar avurtlarında Ar perdesi bakışlarında Sürgün ağıtlar dudaklarında İçin,için yanar ama hiç belli etmez ,susar kadın Acıya çalınca ıslıkları rüzgarların Avuçlayıp asar yamacına bir dağın Elinde tuttuğu taşı kum eder sabrıyla Açar kanatlarını sevgi şavkında Mavi bir gülümseme dudaklarında Büyüterek umudunu,tutsak duygularını ,çözer kadın HÜLYA ÇELİK |