Yol yokuşa döndüğünde
Dert, dert üzre bindiğinde
Tan vakitsiz söndüğünde
Ömür hepten boşa geçer
Bahardan tez kışa geçer

Cem içinde yaşarım yalnızlığı özlemem
Muhabbete sevdalı insanın girginiyim
Ayan, beyandır san*ım hiç kimseden gizlemem
Anlatmasını bilen insanın erginiyim


Az yaşadım diyemem belki ondan da fazla
Vakitler harcamadım, kapris, nazla, niyazla
Ömür akıp giderken her an çılgın bir hızla
Ruhumu örseleyen zamanın argınıyım


Koşturmaktan yoruldum, hedefe varamadım
Gelecek günler için bir umut göremedim
Tükettim takatimi ayakta duramadım
Ömrümü törpüleyen dertlerin yorgunuyum


Arkadaşlıktan öte kula kastım olmadı
Lakin yaslanacağım bir yarenim kalmadı
Hal sormaya kapımı hiç kimseler çalmadı
Kadir bilmez dostların gönülden kırgınıyım


İstemedim bir şeyin nasipten irisini
Hayata verdiğimin almadım yarısını
Aramaktan vazgeçtim ötesi, berisini
Bunu alnıma yazan kaderin dargınıyım


Kötümser bir ruh hali üzerimde dolaşan
Gözden, dilden, fikirden, yüreğime ulaşan
Hain bir virüs gibi her hücreme bulaşan
Benliğime saldıran duygunun vurgunuyum


Öğrendim aydın oldum, filozof düşüncede
Doğru, yanlış nasıldır, fark ederek güncede
Halden memnun kalmadım bugünde ve önce de
Bu değişmez gidişin gönüllü sürgünüyüm




05.07.2018


DOST KATKISI...........Teşekkürler

o kadar masal duydum ermedi muradına
ne çok selam yükledim kuşların kanadına
bir gelecek düşledim çocukların adına
kaybedilen umudun dünü ve bugünüyüm........smyrna35.5