Gül kurusu rengi
Bir müddet daha gül’ümsedi
Havanın ve mevsimin son demindeydi Zaten dalında bırakmıştı yeşilini Islak bir toprağa düşmek bahanesiydi... Hangi sevginin inandırıcı elinde olacaktı Hangi gamzenin tebessümüne yakışacaktı Hangi kalbin saf ritmini bozacaktı Sonrası bir kaç anı ve kitap ayracı... Rengi gül kurusu dediklerini alacaktı Ölümünü hiç bir sevdalı anlamayacaktı Koparıldığı dal bile yabancıydı Toprak yahut yaprak hepsi aynıydı Ölümü zaten bi kere tatmıştı... Aybüke |
nasıl bir bakış yüreğinize sağlık
sözü öz yapan kaleminizi hayret makamında olsun