yorgunum...adın, saklımda susmaktan saklım, adının geçtiği her satırda sancılanmaktan yorgun… yalnızlığıma sarılırken gece güneşin kaç doğum sancısına daha eşlik edeceğim bilmiyorum uğruna ağladığım yokluğumu varlığına iliklediğim tek kadın can kesiğim… anma artık adımı… anma ki değmesin pervasızca ahıma çevir bakışlarındaki esaretimi cehennemimden soyunmasın artık cennetin günahıma saçımdaki kir dilimdeki tortu eserindir bak ve gör… yalınayak bir aşkta nasıl da eğreti duruyor yalnızlık oysa, mahzenime yatırdığım yıllanası bordo bir tat ve kadehimde gezinen en son dudak olmanı çok isterdim sararmış bir yaprağın düşmeye ramak hüznüyüm çıplak, titrek ve güz zorlamayın dostlar bir mevsim daha savrulasım yok düşürmeyin yüzünüzü ve süpürün şimdi süpürebildiğiniz kadar beni önce bu şiirden …………………..sonra bu şehirden… ilhanaşıcıhaziranikibinonsekiz |
Can kesiğim.....
Kesiğin verdiği acının tarifi zorken
Birde o kesik can kesiği olursa
İçindeki sızıyı anlatacak bir kelime bulunabilir mi acaba?
Öyle güzel bir şiir di ki
Her dizesinin yüklü olduğu anlam görünenden daha da ağır...
Kalemin hiç susmasın dost kalem...