Dilini bilmediğin şiirler yazmak istiyorum sana,
Anlamını bilmediğin,
Pişmanlıklarla sıvamak isterdim beyaz sayfalarımı,
Kırık dökük yanlarımı görmediğin,
Çünkü görürsen anlardın beyazlarımın altından sızanları,
Anlaşılırdı nefretimi yenip herseferinde özlendiğin,
Çıplak ellerinle tut çıkart bedenimin soğuğunu,
Üşüyor her geçen gün yokluğunun balkonunda tenim geceleyin.
Sen Nerdesin..?

Gündüze geceyi sarmışım bugün de,
Yas tutar gibi alaca kara bir gecelik giydirmişim duygularıma,
Çoğu açıkta kalmış duygularımın,
Odam soğuk,
Umutlarımın aynadaki hali soluk,

Aklımda durmadan çalışan bir ressam var sanki seni çizen,
Ve durmadan seni anlatan bir adam,
Susmak bilmeyen,
Sen..! sen nasıl yapabiliyorsun,
Suskunluğundan ikram et bana da,
Sussun biraz olsa da içimdeki sen,

Ya da kırmızı bir gökyüzü gibi sızma gözbebeklerime,
Dök içinde ne varsa,
Gözlerim yorulmak bilmeyen bir işçi gibi,
Razı zaman kirpiklerimi sarartmaya,

Seni düşündükçe özlem çekiyorum aklımın kuyusundan,
O kadar ağırsın ki bazen çekmeye gücüm yetmiyor,
Soluklanıyorum sonra yokluğunun koynunda,
Nasılda sinmiş kokun parmak uçlarıma,
Ne yana dokunsam hüzünlü bir değnek gibi ellerim,
Seni çıkartıyor karşıma,
Gözlerin geliyor sonra aklıma,
Ama ben yoktum orada...

Sen ki haberin dahi olmadan günahlar işliyordun,
Mahsur bırakıyordun beni kalp çıkıntılarında,
Ben ki sallandırarak cezalandırıyordum seni göz kenarlarımdan,
Bilsen kaç göz yaşımı astım senden sonra...