Ne
zaman geceyi çekse gün
Kabarır yüreğimde
hasretin
matemin kara
güllerle sarmışken etrafımı
sanma eksik kaldılar
siyah karanfillerim
gözlerimden dökülür gözyaşları yokluğunun
toplar her an hayalini
dökerek kucağıma sana olan hüznüm
sen’ki yüreğimde yeşermiş fidanım
sensizlikten ağrıyor her yanım
sen
kardeşim
sen
hasretim
sen matemim
sen kara yazgım
nedir sana bu kıyım
turkuaz günlerini karartıp
umutlarını yok sayıp
seni bizden alıp hunharca ebediyete gönderip
hangi kula yakışır’ki
katletmek
Allahın emanetini
şimdi sen belki duymasın ablanı
inan meczup misali hallerim
her anı’mı yakalayan hayalin
bir
hasret denizine döndü
kardeşim
BU ŞİİR SANA KARDEŞİM
HÜLYA ÇELİK