Ah Arven
Özlemin sırlı çiçeği
Göğsümde sakladığım sandıkamda
Okurum adını elif misali
Akar yüreğim yüreğinin İrem’ine



Bilirim hüzün kelebeğim
Yakasız ömründeki acıyı
Bilirim yorgun gözlerindeki o gizli sancıyı
En çok da içinde volta atan o yalnızlığı



Bozkırda unutulmuş gelinciğim benim
Bağdaş kursun nefesin nefesime
Ver ellerini
Öpeyim avuçlarından masumiyeti
Yalnızlığını kefenleyip gömeyim bağrıma
Çekme kurşun bakışlarını üzerimden
Delip geçsin yüreğimi sevda kuşları
Uçuşsun ruhum ruhuna




Ah Arven
Doğunun solgun güneşi
Mezopotamya’nın rahminden fışkıran cennetim
Düşmesin yüzün toprağa
Sal saçlarını akasyalar misali ırağa
Gözlerinden akıtma Fırat’ın hüznünü
Mihmandardır yüreğime bu nefes
Nefesime ket vurma benim
Kırma umudumu
Yeşermişken ruhumda sevdan



Kırgın gönlümün sultanı
Elbruz çınlatırken göğü
Göğsüme yasladığım firakım
Buğulu düşlerimin sıratı
Sevda kabrimin sorgu meleği
Akıl tufanımın ebedi bekçisi
Sınama beni aşkla
Ayrılıkla
Hasret ekme yüreğime zamansız




Ah Arven
Kızıl güneşin kor ateşi
Özlemin sırlı çiçeği
Ömrümün çıkmaz sokağı
Yitme
Gitme ne olur…



’Nİtera’