...pervasız yarınlarsancılı zamanlar doğurdu kimsesizlik mevsimsizliğin göz çukurunda özlemlerine tutunan bir hazan türküsü sanki solum kelimelerden bihaber, ayakları pervane bileklerine parmak uçlarında bilinmedik bir rüzgarın tedirginliği .... ellerimde tuttuğum kimin kalp yarası hangi suskunluğun çığlığı kulaklarımı delen ki âmâ bakışlardan dahi ürperiyor hadsizliğim gri gökkuşağının buz tutmuş koynundan geldim ben siyahi korkularla sığınılan geceler biriktirerek ceplerim dolup taştı çaresizlikten üstelik lakin anladım pervasız yarınların müptelalığı bu hiç yadırgama o yüzden poyrazına katlanamayan üşümüşlüğün cevabını dizlerimin dermansızlığından geçtim ama gözlerim.. emelgüneysu |
Tebrikler...
.................................................... Saygı ve selamlar..