Üzülme;
Ben bugün değil,
Dün değil,
Gittiğin gün ölmüştüm...
Nefesim kesilince,
Ya da bedenim gömülünce değil,
İhanet edilince,
Seni ellerle görünce ölmüştüm.
***
Bu yaşadığım;
Sadece tenin toprakla buluşması.
Haberini aldığın;
Çektiğim acılara bir çare bulunması.
Yoksa ben ölümü sensiz kalırken,
Et tırnaktan,
Can candan ayrılırken tatmıştım.
***
Üzülme;
Bu ayrılık ilk değil,
Son değil,
Aksine sonsuz bir ayrılık.
Sevinme de;
Çünkü aklımda sen,
Kalbimde sen,
Dilimde,
Şiirimde sen,
İşte böyle gidiyorum sensizliğe.
***
Artık rüyana girmem.
Gayrı aklına da düşmem,
Senden sevgini dilemem.
Bir süre sonra hatırlar mısın beni,
Onu dahi bilemem.
Demem o ki üzülme...
Aşıklar vadesi dolunca değil,
Ümidi kaybolunca ölürler.
Ben bugün değil dün değil,
Gittiğin gün ölmüştüm...

Celal BAHAR