Onlar görmedi ki;
Ne güzeldi yollarında yürümek.
Yanında çocuk olup,
Yokluğunda ansızın büyümek.
Seninle ağlamak,
Seninle gülmek.
Bir gün hasretin biteceğini,
Sevenin de gün gelip,
Sevileceğini bilmek.
***
Onlar yaşamadı ki;
Ne huzurluydu kollarında ölmek.
Senin kokunu alıp,
Öylece toprağın koynuna girmek.
Son nefeste bile seni düşünmek.
Ardımdan gözyaşı döktüğünü,
Omuzunda taşırken,
Boynunu büktüğünü,
Ve benim için,
Üzüldüğünü görmek.
***
Onlar tatmadı ki;
Ne mutluluktu bu aşka düşmek.
Tek kelime etmesen de,
Düşündüğün her şeyi bilmek.
Sustuğun kelimeleri işitmek,
Baktığın yerleri görmek,
Uzak olsan bile,
Düşlerine girmek,
Ve her gece vuslata ermek.
***
Bu yüzden yazmıyorum artık.
Çünkü onlar beni anlamazlar.
Sana olur olmaz laf ederler de,
Yaşadıklarımı kadere bile yormazlar.
Oysa bu ayrılık,
Ne sendendi ne de benden.
Çünkü hiç bir şey,
Yazık ki gelmezdi elimizden.
Olsun bu kadarı için bile,
Gayrı şükür düşmez dilimizden.

Celal BAHAR