sonbahar ve BEn...Güneş bulutların arasından çıktı yavaş yavaş... Aydınlandı yeryüzü, ışıl ışıl oldu! Farklıydı yerdeki ve gökteki her şey Ağaçlar, dağın eşsiz görünümü... Yapraklar veda ederken her şeye Sen ağlıyordun gidişime Sonbahar veda ederken dünyaya Bende sana veda ediyordum puslu gözlerle Sen vardın sadece yüreğimde Sen ve sonbahar Sonbahar bir hüzünlü mevsim... Giderken, yapraklar ayrılırken ağaçlardan Bende senden ayrıldım... Sonbaharda doğdum ben Hüzün ayında başladım her şeye Ve hüzün ayında veda ediyorum sana Ve tüm güzel şeylere... Yapraklar toprağa karışırken usulca Bende yok oldum yavaşça... Kimseye hissettirmeden! Usul usul kaydım gökyüzüne Seni ve sensizliği düşünürek Belki bir sonbaharda dökülen yaprak Belki de gökyüzünden kayan bir yıldız misali... |
Bende yok oldum yavaşça...
Kimseye hissettirmeden!
Usul usul kaydım gökyüzüne
Seni ve sensizliği düşünürek
Belki bir sonbaharda dökülen yaprak
Belki de gökyüzünden kayan bir yıldız misali...
içten yazılmış güzel bir şiir yüreğine sağlık