Karanlığa Mayın Döşemiş Gece
Şimdi,
Herkes kadar yorgunum. Hiç kimse kadar şaşkın, Sensizlik kadar suskun, Sen kadar gururlu. Şimdi! Yalnızlığın koynundayım. Bir nefeste kaç sensizlik peydahlanır, Kestiremiyorum. Bedenimde s e n s i z l i k sancıları, Kemirir durur sol yanımdan. Kurtarabilirsen, Bir kalp var senindir. Karanlığa mayın döşemiş gece, Sen yoksun, Ben yarımım. Üstümde sensizliğin yorgunluğu, Suskunluğuma mühür basmış taş duvar. U/mutsuz tınılar sendeliyor hücrelerimden, Çektikçe kısalan sigara gibiyim. Oysa Ağırlığınca gözyaşı eder yalnızlığım. Kalbine merhamet gelirse ne ala, Gelmezse, Çekip giderim sessizce bu diyardan. Yavaş yavaş alışırım yokluğuna. |