Say ki, iri gözlü bir çocuğum ben
Yanakları al,dudakları bal..
Sende pasaklı bir kız! ! !
Saçları pürçem pürçem

......gelmişsin bir gün mahallemize
Kandırmışsın beni, o en çocuk halinle

Gel demişsin...
Tut ellerimden gidelim..hadi tut çocuk
Rüzgârın saçlarımızı savurduğu yerde ölelim.

Farz et ki ters yüz olmuş zaman
Hiç bir şey yaşamamışız o ana kadar
Hiç gülmemiş, ağlamamış
Ve hiç bir zaman ağlamayacakmışız.
Yüzüne çarpıp dökülmüş gözlerimden sevdan
Avucunda bir damla su olmuş ellerim
Ellerinde lal olmuş bütün gülleriyle ferdam.

Hem..
Kim ne diyebilir ki bize
Bir kelebeğin peşinden koşarken
Düşürsek yere kalbimizi
Kim alabilir gökten peki... Kim
Uçurtmalara takılıp giden gözlerimizi
Ben zaten kedilerin kuyruğuna bağladım kalbimi
Varsın ondanda alsın zaman....alabililirse hayallerimi.

Bu gün
Sen çocuk, ben çocuk, zaman çocuk...
Gel oturalım bir papatyanın gölgesine
Hiç konuşmadan konuşalım saatlerce
Ruhlarımızla bakışalım
Ben senden güneş toplayayım
Sen benden yağmur gözlerinle..
Yağmur gözlerine vursun gözlerim
Gök kuşağın olayım
Al saçlarına tak beni
Beni sende bırak.

Vakti geldi artık baharın
Çekiyorum hayatımdan pimini hayatın
Ne zemberekler kaldı şimdi
Ne akrep ne de yolkavan
Sildim hepsini zamanın kadranından.
Demidir şimdi nevbaharın
Kaynağından su içmenin pınarların
Uğultusunda bir ormanın kaybolmanın,
Üşümenin, ıslanmanın, korkmanın ve sarılmanın
Ve tam demidir şimdi sana aşık olmanın.

mustafa kemal serhatlı