Zaman Sensizliği Beş Geçiyor
Bir pazar sabahı, kör bıçakla bölündü uykum.
Yarı uykulu sersemliğime,kanat çırptı cinnetlerim. Gül kokmuyor artık odam. Nerdesin şimdi! Gözlerimi kapattım, Açtığımda sen yoktun. Zaman sensizliği beş geçiyor, Hayallerim göçük altında. Ve mevsim sonbahar. Şimdi bir ceset daha taşıyorum kalbimde. Bedenimse çırıl çıplak, Anlam veremedim gidişine. Sensizliğin fotoğrafı bu göçmen kuşları, Şimdi yalnızlığa kanat çırpıyor. Gece bu kadar karanlık değildi, Sen gitmeden önce. Yıldızlar vardı...! Işıl ışıl, Gözlerin gibi! Ve hep papatya kokardın. Oysa, hiç bir papatya yaprağını alet etmedim aşkıma Ben seni katıksız sevdim...! |