…Servet Kabaklı’ya rahmetle…

Harput’un gözbebeği, Göllübağ’da doğdun sen
Elazığ Ovası’nda yükselen bir dağdın sen

Hakikat menzilinde ülkü meşalesiydin
Zifirî karanlıkta göklerin hâlesiydin

Türk Edebiyatı’nın her deminde izin var
Âşikar edilmemiş, gün görmemiş gizin var

Güneşe rücu ettin, karanlık gecelerden
Dostun serencamını seyre dal yücelerden

Cevapsız suallerin nereye varır ucu?
Menzilin aydın olsun sonsuza giden yolcu!...

Bilsem neler fısıldar taze ölüye mezar
Cennet kutlu sermaye, dünya mümine pazar

Türk-İslâm ülkücüsü, mukaddesat âşığı…
Kabrini aydınlatsın kutlu irfan ışığı

Hakikat davasında dile geldi kalemin
Rol modelin olmuştu gözbebeği âlemin

Eğilip bükülmedin, elif gibi dik durdun
Doğu Türkistan için nice hayaller kurdun

Sonludan sonsuzluğa şimşek misali aktın
Geride kalanların yüreklerini yaktın

Hakikat savaşında harbi alperendin sen!
Dikenin kıyamında, Gül’e el verendin sen!

Hilâlde kan kırmızı, toprağın namusuydun
Hislerin Tercüman’ı, Türkçenin kamusuydun

Şafağa yolculuk var; kalmadı tadım, tuzum
Tabutuna yakışır; al bayrağım, yıldızım

Akrep kendini soktu, zamanın eşiğinde
Ruhun uykuya daldı, hakikat beşiğinde

Hiçbir zaman sönmedi yüreğindeki iman
Şerefli duruşuna tanıktır kadim zaman…

M. NİHAT MALKOÇ