Trabzon ufkundan doğan güneştin
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...
İlim göklerinde yıldıza eştin
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

İlim öğrenmeyi ibadet saydın
Müspet bilimleri cihana yaydın
Karanlığı örten bir dolunaydın
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Hakikate meftun, ilme âşıktın
Zifiri gecede berrak ışıktın
İrfan kapısında ana eşiktin
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Damlaydın bir zaman, sel olup taştın
Mazlumun gözünde ateşin yaştın
Cehaleti yendin, bendini aştın
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Çileyi kendine bal eyledin sen
Nefsini pespaye çul eyledin sen
Gönlünü irfana yol eyledin sen
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Cehalet çölünde duru pınardın
Toprağa kök salan asil çınardın
Hakka’a vuslat için aşkla yanardın
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Hakk’ın çağrısına uyup da gittin
Bu kutlu daveti duyup da gittin
Nefis gömleğini soyup da gittin
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

Bu dünyada onca eser verdin sen
Dikenler içinde güller derdin sen
Vakit tamam oldu, Hakk’a erdin sen
Muallim İbrahim Cûdî Efendi!...

M. NİHAT MALKOÇ