Oğul Koşması


Ben nasıl unuturum mukaddes kutlu cuma
Verdiler ağuşuma kundakta ki oğlumu
Bu uhrevi emanet sevgilim sen unutma
Hatırlat birgün ona babası olduğumu

Koşacak sevinç dolu mektebin yollarında
Dargın karne notları evladımı sevindir
Buluşuruz mehtabın ferah akşamlarında
Sor annene şu ketum,somurtkan resim kimdir?

Bazen efkarım gelir ürperirim bu evde
Korkarım kör odalar ayırır ikimizi
Ebediyen gülmeyim yeter ki sen sevinde
Es rüzgar ılık,ılık üşümesin benizi

Yıllar boyunca sükun bir mezar gibi evin
Odalarında diri nefeslerin solusun
Sakın ağlama yavrum pür neşe vede sevin
Duvarda resmi olan bir babanın oğlusun

Kabrimin üzerinde ak güneşler ıslanır
Şimdi kör mezarımdan sana ninni söylerim
Ey melekler ! başım dik Fatiha’ya yaslanır
Cennetlerden bir bahçe bu mezar benim derim...


Prof.dr.k.a.gazioğlu