Çat dedi
Çıt dedi
Bir hayat daha nefes vererek inledi
Doğanın sesleri mazotla bulanıp
Topraklar sert taşa kendini katıp
Üst üste yaşamlara zemin derledi

Nerde kızgın babamın dış kapıdan bahçede yiyelim sesleri
Nerde annemin pişirdiği o güvecin acımsı lezzeti
Çayırlarda oturupta oynadığım bebekler
Neden benim değildi?

Fakirlik her yerdemi belli olur
İçime oturan geceler hep mi pencere başında ıslanır
Bana bakan yıldızlar hepmi acımı dinler
Hiç mi bıkmadan o çay demlendi

Ne aşıktım ne de imtihan stresi
Omuzlarım boştu bir melek bekledi
Günahlarım başladığı gün
Küçüklüğüme bir leke geldi

Dünya pisleşti
Biz büyüdükçe kirlendi
Havası gıybete bulanmış
Doğası iyi insanlarda gizli

Ne uyanırdım şehit dolu sabaha
Ne de gece sela okunurdu bir darbeye daha
Ağlama küçüğüm olur böyle şeyler lafı
Hepsi eskidendi

Hacanneler kapıda bekler gelen geçene gülümserdi
O zaman mutlu olurdum ben çikolatayla değildi
Erimiş şekerleri güldürürdü beni

Sırtını sıvazlayan amcalar
Yarın ölecek gibi nasihat verirdi
Öyle iz bıraktılar
Halada öyleydi

Sallandığım o paslı salıncak
Hep yeşildi
Kokusu midemi bulandırırda
Rüzgarda havalanan saçlarıma sinerdi

İçim hep bir misafir özlemiyle yanardı
Bizim kapımız hiç çalmazdı
Neden sevmezlerdi
Yoksa bizmiydik kimsesizleri

Ağlayarak çıktığım o ev
O ev bana hiç gülmedi
Doğupta büyüdüğüm evde
Gençliğim beklendi

Gençlik geldi geçici
O kapıdan hala çıkarken ağlamak
Şimdi yaşlılığı beklemek
Bu hayat Hep hep bekleyerek...