“Anlarda mutluluğu yakalamaya çalışıyoruz. “ diyor ünlü oyuncu Selçuk Yöntem. Bu hafta sonu bir gazetenin “Pazar eki”ndeki söyleşisinde. “Yemek yemeyi, dostlarla sohbet etmeyi, müzik dinlemeyi, fotoğraf çekmeyi seviyorum.” diye de eklemiş. İşin özünde demek istemiş ki : “Mutlu olmak için güzel anları değerlendirin, insan hayatın her anında mutlu olamaz.”
Okuduktan sonra düşündüm, dedim ki. “Ben de dizelerle anlatmaya çalışayım anda yakalanan mutlulukları. Belki tuhaf gelecek sizlere yazdıklarımın bazıları; ama olsun bakalım düşündükçe neler gelecek aklıma.”

Tam girerken apartmanın bahçe kapısından içeri
Bir kedi çıktı karşıma
Ağzında bir siyah fare
Nereye gideceğini şaşırdı bir an
Avını yakalmışların mutluluğu vardı
Gözlerinde
Durakladı
Sonra daldı bahçedeki çiçeklerin arasına
Mutluydu o anda

Bir kedi bile yaşarken bu sevinci
Ben de anlatayım dedim mutluluk anlarımı
Aldım elime kalemi

Yola çıktık arkadaşım Mehmet’le
Geçen yıl Kırşehir’de buluştuk
Bu yıl Antalya’da olacaktık okuldaki aynı devre
Keyifli bir yolculuktan sonra
Yüzümüze vuran sıcakla, nemle girdik
Antalya’ya
Uzun süre oteli aramak bunaltsa da bizi
Otele girince
“Ooo, hoş geldiniz, buyurun!” sesleri
Ve hasretle kucaklaşmalar
Mutlu etti hepimizi

Öylesine bakarken fotoğraflara
Ali’nin burnu çarptı gözüme
Şakamı da götürür ya
“Bu burnun deseni çizilir.” dedim
Bir başladım elli yıldır unuttuğum becerime
Arkadaşlara, yakınlarıma, eşe dosta sürpriz oldu her resim
Giderek güzelleşti resimler
Son yaptığım bir resme “Harikaa!” diye yazmış
Resim ustası
Bir arkadaşım
O anda ben gerçek mutluluğu tattım

Yaz aylarında uzaktayım Ankara’dan
Çoluk çocuktan
Ve de torunlardan
Onları özlerken denizi güzel Didim’de
“Biz yarın geliyoruz.” seslerini duyunca telefonda
O andaki mutluluğun ölçüsü yoktur bende
Araba kapıya yanaşıp durunca
Torunlar “Dedeee!” diyerek bana doğru koşunca
Sarılırız onlarla
Yanakları yanağımda

Üç yatılı okudum öğretmen okulunda
Yemeklerden en çok makarna çıkardı
Pırasa çıktığı gün suratlar asılır
Kuru fasulye, pilav varsa masada
Mutluluğu yaşarız
Şapkalar havada

Geç de olsa internetle karşılaştım bir gün
Yıllarca görmediğim okul arkadaşlarımı
Öğrencilerimi
Hatta öğretmenlerimi buldum
Bunca yıl sonra onlara iletişim kurunca
Hele de zaman zaman onlarla buluşunca
Anlatılmaz mutlu oldum

Yazmakla tükenmez “anlık mutluluk”lar
“Bugünlük bu kadar.” diyerek
Devam edeceğim zaman içinde yazmaya
Şu anda bile yaşadığım
Mutlulukları anlatmaya
…………………………………………………………………………..

Numan Kurt
17 Mayıs 2018