anlamazdın gökyüzüm olduğunukaç mevsim geçti güneşe küsmemin üzerinden, bilmiyorum.. meçhule karışan sılamın en karanlık sokakları bile sen dolu kaldırım taşlarında binbir hüzün.. bugün doğmamış gün kadar sessizim tüm insanların ırağında, yokluğunca yokum.. oysa sen ne kadar da yaşadın içimde ne kadar çok gökyüzüm oldun.. biliyor musun, yıldızları seyrederdim ben gözbebeğinde sana hiç çaktırmadan.. sonra ellerim buz keserdi yanan sobanın başında kalbim göğsümde patlayacak gibi olurdu.. sen hiç anlamazdın.. dua’m oldun sonra hep bir kere yüreğime değsin diye yüreğin.. sonsuzluğa bakar gibi bakardım sana üstelik hep umuttun sen, hep maviydin.. uçardım etrafında gezinirken denizine sevdalanan martı gibi, anlamazdın.. bir de adın süzülürken dilimden yüzüm kıpkırmızı kesilirdi, utanırdım.. ve hâla aynıyım benim anlatamadığım senin hiç anlayamadığın kadar.. emelgüneysu/geçmişbirzaman |
bir kere yüreğime değsin diye yüreğin.
Ne güzel bir dua bu şairem
Layık olduğu yerde şiir.
Çokça tebriğimle
Varol
Sevgimle