sevgilim
yüzümün solgun tenli tebessümleri
şehrin felç geçirmiş duvarları gibi her çizgide yalın ayak dolaştığım çıkmaz bir sokak.. buruk yalnızlıkların gölgelediği göz kapaklarımda kaderimin vaazına ağlayan "ben" bir de ayyaş sevi(ş)lerin yalnızlığında ve katil cümlelerin ruhsuzluğundaki "sen".. .... iç çekişmeli kuytularda tüm korkularımı intihar ettirip ölü ruhuna tevekkül ettiğim sevgilim.. anlasana gözlerinde uyuyup sesinde uyanmak istiyorum her sabaha her güne seninle doğmak, henüz ölmemişken ölümsüzlüğü içmek istiyorum avuçlarından.. senli geçmişim akınca kirpiklerimden sus oluşlarıma diz çöktürüp, sensizliğin doğurduğu matemi tek kurşunla alnının orta yerinden vurmak istiyorum.. sevgilim bi-r kere gel de yüreğime uçuşsun kelebeklerim sesin değsin nefesime ömrümce.. sevgilim hadi gel de sensizliğin canını çıkaralım seninle... emelgüneysu/geçmişbirzaman |