GÜL KOKUNU ÖZLEDİM ANNE*
Kapına geldim
Hüzün taşıdım Ağladım Sızladım Daha minicik bir bedenken Yüreğinle kucaklandım Mis kokan sıcacık sevginle Fidan gibi büyüdüm Can evimdeki Senin gül kokunu özledim anne. Bedenimdeki acıyla Zavallı bir can taşıdım Annesiz her evlat gibi Bende yetim kaldım Ben, çok olgunlaştım Ama asla büyümedim Her anımda Senin gül kokunu özledim anne. Hayatın tüm zorluklarına Nefesinle yürüdüm Bağlarda, ovalarda Hayatın zorlu hükmünü sürdüm Kanayan yüreğimle Sensizlik diyarında kayboldum Her zerremde Senin gül kokunu özledim anne. İçimde esen fırtınalarla Canımı dişime taktım Bedenimi sarsan depremlerle İçimi yaktım Ben, senden aldıklarımla Sırra kadem bastım Sol yanımdaki Senin gül kokunu özledim anne. Mehmet Öksüz |