YORULURSUN
Yorulursun bazen.
Duymak istediğin seslere sağır olursun. Mil çekersin gözlerine. Bakışlarını görmeyeyim diye... Yorulursun çünkü sevmekten. Aklın çıkar, aklından çıkamazken... Dökülürsün de... Ellerini, ayaklarını, gülüşünü anımsadıkça... Kırılırsın... En sağlam yerinden kopunca... Yükün dahi yorulur, yüreğinden kanar... Ve düşesin... Yarım kalmış bir şiirden... Hayallerin toprağa gömülür. Sevdân ise, yüreğinde ölür... Aşktan ölürse şiir, celladı mâşuğudur... Bakışları ile biler baltasını... Ve susarsın... Öyle susarsın ki, Mevsimlerden alınır yağmurlar... Tedavülden kaldırılır aşk... Ve ölür şiir... Kahveler çay demlemeyi unutur... Ve şâirler de yorulur... Anneler de yorulur... Kelimeler de yorulur... Sen de yorulursun... |