HİCRET
Sınırı yoktur düşüncelerinin
Bütün nefretlerini boşalttı içinden Geceleri gündüzlere kattı Uyku düşmedi nasibine Yol göründü dedi, yola çıktı Ürkek ve korkak yaşamını saldı kıyılarına Anadolu’nun Kimbilir dedi; belki önümüz çıkmaza çıkan bir duvar Kim bilir; belki yollar açılır dağlardan tepelerden avar Bir babaydı o memleket doğumlu Lakin tam beceremedi yaşamayı Dedi ki; aşk denilen şey yanmaksa kül olurum onlar için Dedi ki; hükmü yoktur bu dünya’nın başa ne gelirse onu yaşar insan Verdi rüzgarlara kendini alevin yönünü düşünmeden Sıçtı içine para için şavaşılan dünya’nın Haber saldı Kendinden kalan ne varsa yakılsın, yıkılsın Dedi ki; istemem mezar taşı Nerede ölürsem toprağım orada kazılsın |