carmilla...üzerine günahları devrilmiş kadavra gibiyim şehvetin, otuz iki dişini birden geçirmişken etime işaret parmağıma inanç, dualarıma tanrı arıyorum uykularım bir deri bir kemik nefesi sızladıkça sancılarımın yokluğunun belasıyla besleniyor paranoya aklım ah carmilla… gözleri ateş hattım üzerine mağaraları devrilmiş yarasa gibiyim pıhtılaştıkça bir gece daha damarlarımda gotikleşiyor ruhum flutopyasında kırıntısında bir serçe daha evrimleşmeden bir melek daha kanatsızlığına çirkinleşmeden topla kanatlarını yaranı da, yarınını da al gel kanım canındır bilirim… ilhanaşıcınisanikibinonsekiz |