_ Kıpkızıl parçalara bölünüyor dünya

diken diken olan saçlarla yanıp tutuşup

bir yeri ağrıyormuş gibi yüzünü buruşturan kül rengi gecede

nehir akışını nasıl gizleyemezse


ve ayla aydınlanmış penceremden kanatlanıyor bilinç

önünde uzayıp giden gözlerdeki isteklere.

Ay düşünebilseydi hiç

gözleri ışımaktan vazgeçer miydi önünde bulutlar var diye?

_ Bir rahatlık duygusu düşüyor düşüme

gözlerimi aralayıp bakıyorum uçurumun bağrından dünyayı silerek

meğer şiir böyleymiş gibi

çok acı çekmek

hâlbuki şiirin yitirdiği hiçbir şey yok ki

gözleri körelterek tutuşan aşktan.


_ Duyguların gözleri karşısında parçalanan

sadece imgelem

taze pınarlardan can suyu gelir belki de bu imgelemden

gözlerini dört açmış ruhum bu alın yazısı şiirlere

odamın göğe bakan pencereleri düşten bir duvarmış zaten.

_ Çocukluktan kalma ne varsa

güleç edayla el ederek karşılıyor şimdi gündüzü

muzip bir kelebeğin kanadındayken kader.