GELSEN
Henüz kış baharına teslim olurken,
Dağların kar suyu süzülürken yamaçlarından.. Toprağa düşen ilk cemrede... Filizlenen dalların tomurcuğa uyanışında gelsen.... Kızıl güneş ufka dalarken umarsız... Aydınlığında hilalin uzarken gölgeler... Şafağın renginde çiğ kokusunda sabahın... Serçeler henüz öpüşüp koklaşırken gelsen... Daha yoksulun yüzüne değmeden güneş İsyanın ayak izleri düşerken islak caddelere Gözlerin geçsin gözlerimden sevgili En ucra köşelerinden memleketimin Turan halkları oluk oluk birleşirken Bir bıçak saplar gibi böğrüne hainin Zalime baş kaldırırken Gelsen.... Güç birliği yapalım bayrağı tutarken Kan kızılı sabahlara uyansın karanlıklar karışalım kavganın renginde hayata Mavi olsun düşlerimiz sevgili... Kutsal umuda soluğumuzu katmak için Gelsen... Cenge duralım bütün kuralsızlığımızla Çoşkun şiirlerimizi birlikte yazalım Nolmuşki yaşamanın tadı yoksa bu aralar Ve hasret boğazımızda düğüm düğümse Ömrümūz pişmanlıklarla dolu... keşkelere alışmasın sevgili Bir gökkuşagı gibi doğsam içinde ansızın Bir şafak vakti dirilişin olsam Hani bir gūnaydınım gibi Hani bir esenlik gibi... Bana gelsen.... NOGAYTŪRK |