~kadid,kariha ve daria
vahide sığışmış üç
arkadaş yahut yaren ayırt etmek güç birbirinden “bu rodinadan ayrılışın halen süren öyküsüdür vatansızlığın kahreden türküsüdür” ilkin kadid terk etti kentini rodinanın ayrılırken gözleri hep ardına bakardı steplerin yurduna,en doğuya turnaların kanadının donduğu coğrafya giderken ağlamak vardı giderken ağlamak ardı baba ocağında hıçkırıksız veda etmek vakardı tutunup bir ankanın zümrütten kanadına uçtu,uçtu ve uçtu buğday renkli yaylanın alevinde tutuştu unuttu rodinanın çatlamış ellerini çok sevdi kaderini “Rodina kızıl bir fon , közlendi hayalinde kırlangıç ürkekliği bu yeni ahvalinde” kariha geciktin pek,terk etmek zor mu geldi? tümleyensiz önermeler kadar nadir feracesiz sevileri yaşıyordun önce isyan sonra sükun etmişti fikir ,nöronlarının ücra köşelerinde fecri sadık ümidiyle her sabah uyandığın utanç değil kariha planlanmış yoksunluklar sırtında süresiz alınganlıklarlara vakit yok çuvaldızlar bilenmiş farkındaysan belki çekilesi çilelerin var daha iy’ki geldin kariha daria direnişin destan olsun dillere cezbesinden kaçınmak belli ki alevden kor rodinanın ağusu kanına karıştıkça bu sevdayı başından atmak zor çok zor ne çok ağlamıştın gece yarılarında yastığın annen kokar mıydı ? ninniler yakalar mıydın rüzgarın fısıltılarında rodina heyulası rüyana akar mıydı? derdini paylaşma uğultularla sır tuttuğu vaki mi güncel sarsıntıların ah daria altında mı kaldın yıkıntıların kayıp coğrafyaya pek hoş geldin daria.. herşey bir göçle başladı asırlar ötesinden mülhem önce kadid, sonra kariha en son daria terketti rodinayı Farzımuhal |
“Rodina kızıl bir fon , közlendi hayalinde
kırlangıç ürkekliği bu yeni ahvalinde”
burası leziz bir tad bıraktı bir başkalık var burada.