3
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
1614
Okunma
ip atladığın sokağa
sıcak asfalt dökmüşler
toprak yerine zift koklarsın
her yağmur sonrasında
saydığımız ağaç yerinde
aydınlatma direği
dalsız
budaksız
boru gibi
küçüktün o zamanlar
ben de büyümüş
küçülmüştüm anımsa
düş görümlüğü veren
o ilk bakışında
aynı mahallenin patates baskısıydı huzur
yerden toz kaldırmazdı kavgalar
ve göğü delecek kadar kibirli değildi
müstakil evlerin hiçbiri
zamansız büyüdük biliyorum
parmakların
saçlarının ucunu ilk kıvırdığında
kazağımda kırılgan bir tel kaldı, senden hatıra
şimdi herkes yabancı
sokağın çıkmaz
kızın asude
duydum ki
şiire vermişsin kendini
pencereden uzanan bakışların
ip atlıyormuş
sokaklar sayfa
ağaçlar kalem tutarken
parmak uçlarında..
Cevap Yaz