11
Yorum
21
Beğeni
0,0
Puan
1255
Okunma
kökleri kalbi saran söz ağacıdır şiir
harfler yaprak
dallar kuş açar sayfalarda
adı bahar olan kitaptır sevgili
dudaklar kırmızı
gözleri
maviye yazılır
her güz öncesi boy verir başaklar
mevsim sararıp
kalem
kırılır inceden
yaz bunu kızım..
demek isterdim
bir kızım olsaydı
seni bu kadar sevmezdim belki de
mutluluğu doğursaydın
saçlarını örerdi ellerim
ellerim demişken,
elinden çok şey gelmiyor bu ara
seni yazıp
sensizliğin altını çizmek dışında
şimdi sen bunları okuduğunda
dudakların büzülür kesin
dıştan içe
kızıldan pembeye
sür sen beni
terleyen harfler eriyip
noktalar dizilirken üç
uca
konsa bir s’olukta
iğne oyası dantelin
kıvrılan kenarına..